L’UNGUENTO MAGICO

In via S. Caterina, abitava una danno molto bella. Era sposata. Alcune notti, s’alzava dal letto e nuda si ungeva con certo unguento magico. Poi. volava via dalla finestra, si posava davanti a una casa, entravo di sotto la porta, pure se non vi era la gattaiola, e nel letto molestava un pover’uomo che dormiva: gli montava addosso  e lo scuoteva ben bene. Prima dell’alba, se ne usciva  per uno fessura della porta  e volando, alla propria casa.  Il marito, una notte, si accorse  che la moglie non c’era  e capì che era una janàra (strega). Il giorno dopo, al posto dell’unguento, vi mise a sugna nel vaso.  Una notte, la moglie si unse  e poi, come sempre, si lanciò  dalla finestra. La mattina dopo la trovarono morta, nuda  longa-longa in mezzo la strada. 

File audio  LU ‘NGUIENTU MAGICU



LU ‘NGUIENTU MAGICU

A la vìja di la Chjazza di Sótta,
abitava ‘na femmina bell’assaj.
Era spusata. Cèrtu notti,
s’azàva da lu liéttu e nuda si vungéva
cu ccèrtu ‘nguiéntu magicu. Po’,
si n’abbulàva da la funésta,
s’apppusàva ‘nnant’a ‘na casa,
traséva pi’ ssótt’a la porta, puru
si ‘n ci stéva lu jattarùlu,
e ‘nd’à lu liéttu ‘ncimintàva
a ‘nu pòviru cristianu ca durméva:
li si mittév’a ccavàddru
e lu scugnàva bbuòn’e mmègllu.
Primu di iuòrnu, si n’ascéva
pi’ na sénga di la porta e tturnàva
abbulànnu a la casa sòja.
Lu maritu, ‘na notte,s’accurgètte
ca la mugliére nun ci stéva
e ccapètte chera ‘na janàra.
A lu juòrn’appriéssu, a lu pòstu
di lu ‘nguiéntu. ci mittètte
la ‘nzògna ‘nd’a lu bbuccàcciu.
Na notte, la mugliére si vungètte
e ppo’, come sèmpe, si vuttàvu
da la funèsta. La matin’appriéssu
la truvàrunu morta, nuda
lònga lònga ‘ mmièzz’à la vijia.
L’UNGUENTO MAGICO

In via S. Caterina,
abitava una danno molto bella.
Era sposata. Alcune notti,
s’alzava dal letto e nuda si ungeva
con certo unguento magico. Poi.
volava via dalla finestra,
si posava davanti a una casa,
entravo di sotto la porta, pure
se non vi era la gattaiola,
e nel letto molestava
un pover’uomo che dormiva:
gli montava addosso
e lo scuoteva ben bene.
Prima dell’alba, se ne usciva
per uno fessura della porta
e volando, alla propria casa.
Il marito, una notte, si accorse
che la moglie non c’era
e capì che era una janàra (strega).
Il giorno dopo, al posto
dell’unguento, vi mise
la sugna nel vaso.
Una notte, la moglie si unse
e poi, come sempre, si lanciò
dalla finestra. La mattina dopo
la trovarono morta, nuda
longa-longa in mezzo la strada.