L’UNGUENTO MAGICO
In via S. Caterina, abitava una danno molto bella. Era sposata. Alcune notti, s’alzava dal letto e nuda si ungeva con certo unguento magico. Poi. volava via dalla finestra, si posava davanti a una casa, entravo di sotto la porta, pure se non vi era la gattaiola, e nel letto molestava un pover’uomo che dormiva: gli montava addosso e lo scuoteva ben bene. Prima dell’alba, se ne usciva per uno fessura della porta e volando, alla propria casa. Il marito, una notte, si accorse che la moglie non c’era e capì che era una janàra (strega). Il giorno dopo, al posto dell’unguento, vi mise a sugna nel vaso. Una notte, la moglie si unse e poi, come sempre, si lanciò dalla finestra. La mattina dopo la trovarono morta, nuda longa-longa in mezzo la strada.
File audio LU ‘NGUIENTU MAGICU
LU ‘NGUIENTU MAGICU A la vìja di la Chjazza di Sótta, abitava ‘na femmina bell’assaj. Era spusata. Cèrtu notti, s’azàva da lu liéttu e nuda si vungéva cu ccèrtu ‘nguiéntu magicu. Po’, si n’abbulàva da la funésta, s’apppusàva ‘nnant’a ‘na casa, traséva pi’ ssótt’a la porta, puru si ‘n ci stéva lu jattarùlu, e ‘nd’à lu liéttu ‘ncimintàva a ‘nu pòviru cristianu ca durméva: li si mittév’a ccavàddru e lu scugnàva bbuòn’e mmègllu. Primu di iuòrnu, si n’ascéva pi’ na sénga di la porta e tturnàva abbulànnu a la casa sòja. Lu maritu, ‘na notte,s’accurgètte ca la mugliére nun ci stéva e ccapètte chera ‘na janàra. A lu juòrn’appriéssu, a lu pòstu di lu ‘nguiéntu. ci mittètte la ‘nzògna ‘nd’a lu bbuccàcciu. Na notte, la mugliére si vungètte e ppo’, come sèmpe, si vuttàvu da la funèsta. La matin’appriéssu la truvàrunu morta, nuda lònga lònga ‘ mmièzz’à la vijia. |
L’UNGUENTO MAGICO In via S. Caterina, abitava una danno molto bella. Era sposata. Alcune notti, s’alzava dal letto e nuda si ungeva con certo unguento magico. Poi. volava via dalla finestra, si posava davanti a una casa, entravo di sotto la porta, pure se non vi era la gattaiola, e nel letto molestava un pover’uomo che dormiva: gli montava addosso e lo scuoteva ben bene. Prima dell’alba, se ne usciva per uno fessura della porta e volando, alla propria casa. Il marito, una notte, si accorse che la moglie non c’era e capì che era una janàra (strega). Il giorno dopo, al posto dell’unguento, vi mise la sugna nel vaso. Una notte, la moglie si unse e poi, come sempre, si lanciò dalla finestra. La mattina dopo la trovarono morta, nuda longa-longa in mezzo la strada. |